Raptem kilka dni temu mogliśmy obchodzić aż 77 rocznicę Warszawskiego Powstania. Jak wiemy z historii Polski, była to największa akcja zbrojna podziemia w Europie okupowanej przez Niemców. Na mocy decyzji Dowódcy Armii Krajowej gen. Tadeusza Komorowskiego, rozpoczęła się 01.08.1944 r. Podczas następnych 63 dni powstańcy toczyli walkę, której ideą była niepodległa Polska, wolna od zbrojnych wystąpień Niemiec oraz dominacji sowieckiej. Na podstawie ustaleń, około 16 tys. osób zostało zabitych w czasie walki o stolicę, zaś rannych było dwadzieścia pięć tysięcy osób, wśród nich ponad 6 tysięcy ciężko rannych. W dodatku, około 30 % osób, które w czasie Powstania Warszawskiego poległy w walce, to ofiary egzekucji przeprowadzanych przez niemieckie formacje policyjne jak również wojskowe. Niewątpliwie największe wzmożenie zbrodni na ludziach miało miejsce w czasie pierwszych 2 tygodni sierpnia 1944 - podczas gdy obowiązywał rozkaz Hitlera dotyczący eksterminacji ludności Warszawy.

Niestety, pomimo potężnego poświęcenia a także uderzającego bohaterstwa żołnierzy Armii Krajowej, oraz zwykłych cywili - Powstanie nie udało się. Mimo tego, z pewnością trzeba dbać o odwagę a także pamięć ludzi biorących aktywny udział w walkach i oddać im zwyczajny szacunek, bo przecież dzielnie walczyli w imię godności i wolności człowieka. W następstwie tego nie tylko w ten jedyny dzień w ciągu całego roku, ale i czasami zatrzymać się na chwilę w tej codzienności i przemyśleć to, jak wiele poświęceń oraz wyrzeczeń musieli znosić ludzie w tamtych trudnych czasach i w jak honorowy sposób udowadniali swoją odwagę, heroizm, determinację oraz chęć jednoczenia się. Aktualnie nietrudno jest bezpodstawnie oceniać tych ludzi, ale nie zapominajmy o tym, że żyli oni w zupełnie odmiennych czasach niż my. Warto dodatkowo zapoznać się dobrze z historią Powstania Warszawskiego, po to by poznać większą ilość szczegółów, które są równie istotne i potrafią odmienić nasze myślenie zasadniczo diametralnie. Okażmy swoją empatię a także respekt.